KÖPEKLERİN TANRISI YOK
Kolay olmasa gerek nefret dolu bir yüreği taşımak
O büyüdükçe sen küçülürsün
Zamanın tozu örter üzerini
Her şeyin
İzi kalır
Yaşanmış olan ne varsa
Ve yaşanacak
Aramızda
Zulüm ikiz kardeşidir korkunun
Korkusu
Köşe başlarında her bir karaltının
O korkular ki yer seni
Kuyruğunu yakalamaya çalışan bir köpek gibi
İçine çeker, çekilirsin umarsızca
Girdabında sevgisizliğin
Bir iblistir doğan
Lanetli şehvetin hayalarında
Bilmezsin, anlamazsın
Benden giden senden gider
Uzanırsa zulmün eli uykusuna
Masumların
Çocuksu sevinçleri alır da
Geriye
Koca bir hiç kalır
İnsan insana ne bırakır
Sonraki onu alır
Sen susarsan ben ölürüm
Boncuklu beşikte bir öksüz çocuk ölür
Susarsan
Torbada unutulmuş azık, küpte çürümüş su
Dile gelir
Sanma ki düşlerim yoktur benim, bilmem topaç çevirmeyi
Gülen her çocuk neşesinde payım
Her uçurtmanın kuyruğunda umutlarım var
Ve öptüğün her yanakta göz hakkım
Sessiz çığlığımda kelimeler
Kifayetsiz kalıyorsa
Dilim dönmez
Soluğum yetmez makamının yükseğine
Edebiyat senin, bilim senin fen senin
Bakışların kör dillerin hayınsa
Bitecekse macerası
Sefil ömrümün
Kör bir iğnenin ucunda
Acım utancın olsun
Derler ki cennetin kapısı dardır
Ne kadar ululansan
Büyüklüğün ve cirmin vicdanın kadardır
Hayatın ve ölümün o kutsal bilgeliği
Şanındandır
Sen rahimsin, sen rahmansın
Ulusun
Yaşatmak ve yok etmek kudreti
Yalnız sana vergidir
Çünkü sen beşersin
“Yaratılmışların en şereflisi”
Var olmak
Ezelden ebede
Yalnız sana haktır
Kötülüğün özünde değil
Belki
Sevgisizliğinden
Derler ki
Tanrı yere inse korkar senin zulmünden
Çünkü sen beşersin
“Bütün yaratılmışların en şereflisi”
Değil mi ki sana secde eder melekler
Yeryüzünde yalnız senin hikâyene yer vardır
Çünkü…
Köpeklerin Tanrısı yoktur
Erhan Ceylan
