AVLANMA KURALLARI VE İLGİLİ HUKUKİ DÜZENLEMELER

Öncelikle altını çizmek istediğim husus şudur ki; toplum genelinde bilinenin aksine;

AV BİR SPOR YA DA HAVALI BİR HOBİ DEĞİLDİR! Zira taraflardan birinin elinde makine gücü, silah vb. donanım olan diğerinin ise onun karşısında son derece güçsüz hiçbir silahının olmadığı ve muhakkak ölümü ile sonuçlanan bir karşılaşmanın asla bir spor müsabakası sayılamayacağı, sistemli düzenli kasti ve hazırlıklı bir şekilde CAN almanın da spor olamayacağı aşikardır.

AV: tek kelime ile CİNAYETTİR! Kanunlarla meşrulaştırılmış bir cinayettir.

Bugün burada Kara Avcılığı Kanunundan ve ilgili yönetmeliklerden bahsetmek istememizin sebebi ise bu meşru kılınan cinayetin kendi içerisindeki kurallara hakim olup, her cinayette katil avcının bir açığını, kural ihlalini yakalayabilmek ve bahse konu cinayeti, AVLANMAYI en azından mevcut mevzuat sınırları içerisinde tutabilmek.

Bu konudaki geçerli en temel kanun 4915 sayılı KARA AVCILIĞI KANUNU dur.

KANUNDA YER ALAN DÜZENLEMELERE GENEL BAKIŞ:

Kanunun 2. Maddesinde yer alan TANIMLAR kısmında;

AV HAYVANI ve YABAN HAYVANI ayrımı dikkat çekiyor çünkü kanun içeriğinde de bu tanımlar bu şekilde kullanılarak ayrım sürüyor.

AV HAYVANI                     : Bu kanun kapsamında avlanan, korunan ve Bakanlıkça belirlenen listede yer alan hayvanları kapsar.

YABAN HAYVANI             : Sadece suda yaşayan memeliler dışında kalan ve Bakanlıkça belirlenen bütün memelileri, kuşları ve sürüngenleri kapsar.

KANUNUN 3. MADDESİNDE;

• Merkez Av Komisyonu : Bakanlıktan üç üye, veteriner hekim, bitki uzmanı, Jandarma Genel Komutanlığından vb. mecralardan toplam 21 üyeden oluşur, Bakanın veya müsteşarın başkanlığında yürütülür,
• İl Av Komisyonu : Vali veya tayin ettiği yardımcısı başkanlığında yürütülür,
• İlçe Av Komisyonu : Benzer yapıda, gerekli görülürse kurulabilir.

 

Komisyonların, görev, yetki ev sorumlulukları Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelik ile düzenlenir.

Merkez Av Komisyonu kararları kesindir. (İlçe Av Komisyonu kararları İl Av Komisyonunda, İl Av Komisyonu Kararları ise Merkez Av Komisyonunda değerlendirilir.)

Kararların uygulaması ise Bakanlık eli yapılır.

 

KANUNUN 4. MADDESİNDE;

1. Merkez Av Komisyonunca, av hayvanlarının dışında kalan yaban hayvanları ile diğer türler gerektiğinde Bakanlıkça koruma altına alınabilir.

Bu karar Resmi Gazete’ de yayımlanır.

Koruma altına alınan yaban hayvanları AVLANAMAZ.

Yaban hayvanları; üreme, tüy değiştirme ve göç dönemlerinde rahatsız edilemez, yavru ve yumurtaları toplanamaz, yuvaları dağıtılamaz ve memeliler kış uykusunda rahatsız edilemez.

Ancak KORUMA ALTINDA OLMAYAN YABAN HAYVANLARININ, AVLANMANIN YASAKLANDIĞI GÜN VE SÜRELERDE TARIM ALANLARI İLE BESİ VE YABAN HAYVANLARINA ZARAR VERECEK SAYIDA ÇOĞALMASI VEYA BULAŞICI HASTALIK TAŞIDIKLARININ TESPİTİ DURUMUNDA, BELLİ SAYIDA YABAN HAYVANININ AVLATTIRILMASINA İZİN VERİLEBİLİR.

2. Bakıma tedaviye muhtaç av ve yaban hayvanlarının, tekrar doğal yaşam ortamlarına bırakılıncaya veya yabancı türlerin orijin ülkesine gönderilinceye kadar bakım, tedavi ve rehabilitasyonlarının yapılacağı kurtarma merkezleri kurulur. Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelik ile merkezlerin kurulumu ve işletilmesi hususları belirlenir.
3. Av ve yaban hayvanlarının beslenmesine, barınmasına, üremesine ve korunmasına imkan veren doğal yaşama ortamları zehirlenemez, sulak alanlar kirletilemez, kurutulamaz ve bunların doğal yapıları değiştirilemez. (İHLALİ HALİNDE, 2 YILDAN 5 YILA KADAR HAPİS VE BİR DAHA VERİLMEMEK ÜZERE FAİLİN AVCILIK BELGESİNİN İPTALİNE KARAR VERİLİR.)
4. Yaban hayatı koruma ve geliştirme sahalarında; yaban hayatın tahrip olmasına ekosistemin bozulmasına neden olan olumsuz müdahalelerden dolayı Bakanlıkça yapılacak iyileştirme çalışmalarına ait giderler sebebiyet verenlerden ayrıca tazmin edilir. (AVLANMAK SURETİYLE, BİR CANLI TÜRÜNÜN YOK OLMASI TEHLİKESİNE YA DA EKOLOJİK DENGENİN BOZULMASI TEHLİKESİNE NEDEN OLUNMASI HALİNDE, FAİLLER HAKKINDA 2 YILDAN 5 YILA KADAR HAPİS CEZASINA HÜKMOLUNUR.)

Bu sahalar Bakanlıkça çıkarılacak yönetmelik ile belirlenir.

KANUNUN 5. MADDESİNDE;

1. Merkez Av Komisyonunca ve/veya Bakanlıkça tespit edilen av miktarları ve avlanma süreleri dışında avlanılamaz.
2. Av sezonunun başlamasından 15 gün önce ve sona ermesinden itibaren de 15 gün süreyle, Türkiye sınırları içerisinde yayın yapan, ulusal, bölgesel, yerel radyo ve TV lerde eğitici, uyarıcı ve tanıtıcı yayın yapmak zorunluluğu mevcuttur.

Bu yayın ve tanıtım faaliyetleri, her kuruluşun ana haber bülteninden sonraki kuşakta ve ücretsiz olarak ve yılda toplam üç saatten az olmayacak şekilde yayınlanır.

Türkiye Radyo-Televizyon Kurumu ile ulusal, bölgesel ve yerel yayın yapan özel televizyon kuruluşları ve radyolara, ayda en az doksan dakika gıda güvenliği, gıda güvenirliliği, bitki ve hayvan sağlığı ile toprak koruma konularında uyarıcı ve eğitici mahiyette yayınlar yapma zorunluluğu getirildi. Yapılan bu yayınların, en ez 30 dakikasının 17.00-22.00 saatleri arasında olmak üzere, 08.00-22.00 saatleri arasında yapılmasına ve yayınların kopyalarının her ay düzenli olarak Radyo ve Televizyon Üst Kurulu’na teslim edilmesine karar verildi. Bu saat dışında yapılan yayınların aylık 90 dakikalık süreye dahil edilmeyeceği bildirildi. Bu programların, Bakanlık, Sağlık Bakanlığı, Radyo ve Televizyon Üst Kurulu ile ilgili diğer kamu kurum ve kuruluşları ile bilimsel kuruluşlar, kamu kurumu niteliğinde meslek kuruluşları veya sivil toplum kuruluşları tarafından hazırlanmasına veya hazırlatılmasına kararlaştırıldı. Hazırlanan programların Bakanlık tarafından olumlu görüşü alındıktan sonra yayımlanacağı belirtildi. Bu madde kapsamında yapılan yayınlar için herhangi bir bedel ödenmeyeceği, yayınların denetiminin de Radyo ve Televizyon Üst Kurulu tarafından sağlanacağı aktarıldı.

KANUNUN 6. MADDESİNDE;

Avlanma; avcılık belgesi ve izni alınmak şartıyla ve yasaların izin verdiği silah, araç ve eğitilmiş hayvanlarla belirli sürelerde yapılabilir.

ZEHİRLE AVLANMAK YASAKTIR.

Ses, manyetik dalga yayan araç ve gereçler tuzak, kapan ve benzeri cihazlarla avlanmak yasak olup, av Pazar ve ticarethanelerinde bulundurulması ve satışı da yasaktır.

KANUNUN 11. MADDESİNDE;

BÜTÜN AVLAKLAR BAKANLIKÇA DENETLENİR.

KANUNUN 12. MADDESİNDE;

ÖZEL AVLAKLARDA AVLANMAK AVLAK SAHİBİNİN, DEVLET AVLAKLARI, GENEL AVLAKLAR VE ÖRNEK AVLAKLARDA AVLANMAK BAKANLIĞIN İZNİNE TABİDİR.

KANUNUN 13. MADDESİNDE;

AVCILIK BELGESİ, 1 defaya mahsus verilir her yıl vize edilir, bu hususlara ilişkin detaylar Bakanlıkça belirlenir. Avcılık belgesi olmadan avlanılamaz.

KANUNUN 14. MADDESİNDE;

AVLANMA İZNİ, her bir av yılı için verilir ve sadece o av yılını kapsar, bu hususlara ilişkin detaylar Bakanlıkça belirlenir. Avlanma izni olmadan avlaklarda avlanılamaz.

KANUNUN 18. MADDESİNDE;

1. 6. MADDEDE BELİRTİLEN ESASLARA UYULMAKSIZIN AVLANAN YABAN HAYVANLARI CANLI VEYA CANSIZ OLARAK VEYA BUNLARIN ET YUMURTA DERİ POST BOYNUZ VE BENZERİ PARÇALARI İLE BUNLARIN TÜREVLERİ SATILAMAZ, SATIN ALNAMAZ, NAKLEDİLEMEZ VE BUNLARIN İTHALATI VE İHRACATI YAPILAMAZ.
2. Yurt içinde sergilenmek üzere veya gösteri amaçlı olarak uluslararası sözleşmeler çerçevesinde ithalatına Bakanlıkça izin verilen yaban hayvanları satılamaz. Bu hususlar Bakanlıkça denetlenir.

KANUNUN 19. MADDESİNDE;

Av ve yaban hayvanlarından Türkiye’ de doğal olarak yetişen türler Bakanlıktan izin alınmak şartı ile üretilebilir, doğaya salınabilmeleri için Bakanlıktan ayrıca izin alınması gerekir.

KANUNUN 20. MADDESİNDE;

Kanunda düzenlenmiş suç ve kabahatlerin takibi Bakanlık tarafından yapılır.

YARGITAY KARARLARI: Orman ve Su İşleri Bakanlığı, Kara Avcılık Kanunu kapsamındaki aykırılıklar doğal yaşamda meydana gelen bozukluklar nedeniyle MADDİ TAZMİNAT DAVASI açarak oluşan zararların tazminini talep edebilmektedir.