Yedikule Hayvan Barınağında “Vegan Kahvaltı” üzerine bir yazı
Hayvan haklarının aşama aşama olduğu doğrudur. Önce fark eder insan kendi türünden başka bir canlıyı. Ya da zaten birlikte yaşıyordur ama “ayırdına” varır aniden bir gün. Onun haklarıyla haşır neşir olunca da o türün bütün üyelerine teşmil eder bu düşünce. Sonuçta tüm hayvanlara yayılan bir koruma ve saygı hali yaşar insan. Tabi bu normal şartlarda ve kötülüğün bir karakter olmadığı insanlar için geçerli.
Bu sıralamada kediler köpekler kuşlar başı çekiyor. Evcil insan kültürüne sevgiyle girişlerinden bu yana yaşamlarımızda ilk sırayı onlar alıyor. Onlarla başlıyor hayvan koruma hareketi.
Ama görüyoruz ki zamanla bu yetersiz ve çok sığ kalıyor. Çünkü kuzuların, inek ve tavukların; tavşanların, fillerin ve binlerce tür hayvanın da korkunç biçimde sömürüldüğü gerçeğiyle yüzleşiyoruz bir anda.
Bu nedenle “vegan, vejetaryen vb.” terminolojisine bile girmeden şu noktaya geliyoruz: Doğrudan ya da dolaylı olarak hiçbir hayvanın hayatını, sütünü, kılını, gücünü, kendi yaşamı için gereken hiçbir şeyini sömürmeye hakkımız yok.
İşte bu noktada insanların çoğu bu sömürüden vazgeçiyor. Yüzyıllardan gelen kültürel kodlamalara baş kaldırıyor.
Biz de Yedikule Hayvan Barınağında bunun bir örneğini paylaştık. Hiçbir hayvan sömürüsü ürünü olmayan gıdaların da şahane olabileceğini göstermek istedik ve amaçladığımızdan bile fazlasıyla gerçekleşti bu.
Hem gönül rahatlığıyla tok olunabileceğini, hem hayvanları yemeden, sömürmeden yaşanabileceğini bir kez daha anlatmak istedik.
Bu anlamda tüm katılımcılarımız şahaneydi. Sağanak altında sırılsıklam bir halde ama ellerindeki paketlerini koruyarak geldi hepsi birer birer. Bir davaya inanmışlık böyle olsa gerek.
Ev sahibimiz Meral Olcay (meral anne:) inanılmaz enerjisiyle etkinliği uçurdu.
Dileğimiz tüm barınaklara bu etkinlikle girmek ve “barınaklar tabudur” durumunu kırmaktır. Çalışanların da bizlerin enerjisiyle tanışması, sevgiyi fark etmesi, orada dünyanın en güzel canlılarıyla yaşadıklarını anlaması her şeyi çok değiştirebilir, buna inanıyoruz.
Tüm olumsuz koşullara rağmen her biri yurdun bir yerinden kopup gelen hayvan dostlarımızla umutluyuz. Herkese teşekkürler. İlk oldu ama son olmaması dileğiyle.
